Jakie są różnice między rurami PVC i PP w kanalizacji sanitarnej?

Do najważniejszych aspektów projektowania instalacji kanalizacyjnej w budynku mieszkalnym należy dobór odpowiedniego materiału rur. Jego właściwości wpływają zarówno na trwałość mechaniczną oraz odporność chemiczną przewodów, jak i łatwość montażu czy eksploatacji całego układu. Obecnie w systemach kanalizacji sanitarnej najczęściej spotykane są rury z tworzyw sztucznych, czyli polichlorku winylu (PVC) oraz polipropylenu (PP). Materiały te spełniają podobne funkcje, jednak różnią się parametrami fizykochemicznymi oraz właściwościami użytkowymi. 

• Specyfikacja materiału konstrukcyjnego
• Forma łączenia i wytyczne montażowe
• Trwałość mechaniczna i odporność na czynniki zewnętrzne
• Odporność chemiczna i zakres zastosowań
• Dostosowanie do wymogów eksploatacyjnych

Specyfikacja materiału konstrukcyjnego

Polichlorek winylu to materiał, który cechuje się dużą sztywnością i zarazem niską rozszerzalnością cieplną. Właściwości te sprawiają, że systemy rur z PVC są bardzo stabilne wymiarowo i odporne na obciążenia statyczne. Kwestia ta ma szczególne znaczenie w przypadku instalacji, które są prowadzone w posadzkach lub zasypane gruntem. Rury PP mają z kolei wyższą odporność na wysokie temperatury, a także lepiej reagują na zmiany ciśnienia w układzie. Polipropylen utrzymuje swoją integralność strukturalną nawet przy długotrwałym kontakcie z medium o wysokiej temperaturze. Materiał ten sprawdza się optymalnie w instalacjach odbierających chociażby ścieki kuchenne, a także w różnych obiektach przemysłowych. Temperatura i czas zgrzewania rur PP to parametry, które w praktyce są bardzo istotne przy montażu. Od nich zależy bowiem poprawność wykonania złączy termicznych, a tym samym trwałość i szczelność całej instalacji. 

Forma łączenia i wytyczne montażowe

W łączeniu rur PVC stosuje się głównie system kielichowy z elastomerową uszczelką, który zapewnia szybki montaż bez dodatkowych akcesoriów zgrzewających czy narzędzi. Forma łączenia tego typu dobrze sprawdza się w instalacjach z ograniczonym dostępem. W przypadku układów rur z polipropylenu, zastosowanie znajduje zgrzewanie polifuzyjne. Rozwiązanie to wymaga użycia precyzyjnych urządzeń zgrzewających, a także przestrzegania określonych wymogów technologicznych. Proces montażu jest czasochłonny, ale zapewnia wysoką trwałość połączeń i niweluje ryzyko przecieków przy długotrwałej eksploatacji. Warto też pamiętać, że na jakość zgrzewu i trwałość sieci wpływa wymagana temperatura topnienia oraz kontrolowany czas spoinowania. 

Trwałość mechaniczna i odporność na czynniki zewnętrzne

Rury PVC cechują się optymalną sztywnością obwodową, przez co są bardzo odporne na deformacje w wyniku obciążeń zewnętrznych. Kwestia ta ma szczególne znaczenie w przypadku przewodów prowadzonych w gruncie. Przykładem może być chociażby rura PVC 200, stosowana często w poziomych odcinkach przykanalików. Rury wyprodukowane z PP nieco lepiej tolerują nagłe zmiany temperatury czy krótkotrwałe obciążenia udarowe. Ich zastosowanie sprawdza się przez to w instalacjach pionowych, a także układach narażonych na intensywną eksploatację. W przypadku montażu instalacji w stropach i podłogach, materiał powinien być dopasowany do przewidywanych naprężeń strukturalnych. W takich zastosowaniach często używana jest chociażby oferowana w sklepie Epicentra rura 160 3m, która powinna być dobrana również pod kątem spełnienia wymogów dotyczących tłumienia hałasu. 

Odporność chemiczna i zakres zastosowań

Odporność chemiczna rur PVC i PP jest porównywalnie wysoka, jednak różnice w ich strukturze molekularnej powodują nieco odmienną wytrzymałość na konkretne związki. Polipropylen jest bardziej wytrzymały na agresywne zasady, przemysłowe chemikalia czy substancje tłuszczowe, przez co lepiej sprawdzi się w instalacjach budynków gastronomicznych, laboratoryjnych czy związanych z przetwórstwem spożywczych. Rozwiązaniem bardziej optymalnym dla budownictwa mieszkaniowego są natomiast rury PVC, dobrze przystosowane do układów odbierających ścieki bytowe. W takich instalacjach dobrze sprawdza się np. rura kanalizacyjna 110, o ile kanalizacja sanitarna nie przewodzi substancji podgrzewanych lub zawierających duże stężenia związków organicznych o właściwościach rozpuszczających. Rury PVC są mniej odporne na promieniowanie UV od rur PP, dlatego przewody prowadzone na zewnątrz budynków wymagają dodatkowego zabezpieczenia. 

Dostosowanie do wymogów eksploatacyjnych

Wybór odpowiedniego materiału przewodów powinien uwzględniać analizę warunków eksploatacyjnych systemu kanalizacji, włącznie z rodzajem transportowanego medium, sposobem montażu, temperaturą pracy czy lokalizacją samych rur. Istotna jest też kompatybilność z armaturą inspekcyjną, układami tłumiącymi czy elementami rewizyjnymi. Kwestia ta ma duże znaczenie w przypadku instalacji bazujących na rozwiązaniach systemowych, takich jak wspomniana rura PVC 160/3m. Należy również pamiętać o odpowiedniej integracji układu z poszczególnymi instalacjami sanitarnymi budynku, w tym wentylacyjną i wodociągową. Hydraulika w domu zawsze powinna być projektowana zgodnie z obowiązującymi przepisami budowlanymi oraz normami branżowymi.